Uzun süredir faaliyette olmayan, kasabanın kenarındaki terk edilmiş gibi görünen akıl hastanesinde gece vardiyası sıradan başlamıştı. Hastaların çoğu odalarına çekilmiş, yalnızca birkaç hemşire ve güvenlik görevlisi koridorlarda dolanıyordu. Ancak, elektrik sistemindeki bir arıza tüm ışıkları aniden söndürdüğünde, sessizliği delip geçen metalik bir kapı gıcırtısı duyuldu. Kayıp bir hastanın odasında bulunması gereken zincirler boştu. Bu kaçışın sıradan olmadığını fark eden personel, yer yer ürpertici fısıltılarla yankılanan karanlık koridorlarda birer birer kaybolmaya başladı. Hastane, kısa sürede hemşirelerin ve doktorların geçmişte bastırdığı korkularını yüzeye çıkaran bir labirente dönüştü.